Seni bir şişeye koyduysam eğer,
Deniz deniz gezdin uçurum kıyılarında.
Seni bir şiire yazdıysam eğer,
Diyar diyar dolaştın gökyüzünün katmanlarında.

Seni bağrıma bastıysam eğer,
Hücre hücre gezdin boş odalarda.
Seni bir türküye yaktıysam eğer,
Bağıra bağıra düğümlendin boğazıma Dersimin yüce dağlarında.

Seni sonsuzluğa gömdüysem eğer,
Yaş yaş aktın dudaklarımın ucuna.
Seni boğduysam pas tutmuş ruhumda eğer,
Çözüne çözüne karıştın kanıma.

Ve yine seni yazıyorsam eğer,
Bil ki çok en güzel tonuydun siyahın, yansırken kağıda.
Ve yine seni arıyorsam eğer,
Bil ki en güzel melodiydin benim kıçı kırık ıslıklarımda.

Bir bakıp iki gördüysem seni eğer,
Yine kaçırmışım şarabı bir barda.
Bir sevip iki kaybettiysem seni eğer,
Yine becerememişim şiir yazmayı sana.

Ölüm varsa hayatta eğer,
Yaşamak yürümekti karanlık bir sokakta.
Ve hiç var olmadıysa eğer evren,
Tanrı seni niye yarattı benim suskun yalnızlığıma?

İnsanlık

Aktıysa kozmoz seninle benim aramda,
Ve gece tercih ettiyse ilk defa insanlığı susturmaya,
Bir kurt değil de bir insan uluduysa dolunaya,
Başardı insanlık ilk defa.

Geceleri betonlar üstündeki ışıklar değil de bir hippie'nin otu parladıysa,
Ve güneş karar verdiyse ilk defa batıdan doğmaya,
Bir yılan değil de bir insan süründüyse doğanın yoluna,
Başardı insanlık ilk defa.

Yollar The Doors çığırıyorsa kulaklarımıza,
Ve sevdiklerimiz gözlerini kapamadıysa bu dünyaya,
Bir melek değil de bir insan kanatlarını çırptıysa uzaklara,
Başardı insanlık ilk defa.

Ağızlara sansür konulmadıysa kitaplarda şarkılarda,
Ve Tanrı affettiyse şeytanı,
Bir zebani değil de insan yansaydı başkalarının acılarına,
İnsan başardı insan olmayı ilk defa.

Tüm acıları sırtlandıysam bu karanlık sokakta,
Ve hepsine birer şarkı fısıldayabildiysem bu kanlı yıldızda,
Bir ben değil de bir insan daha olsaydı yanımda,
Yazar gerçekten yazdı göz yaşlarıyla ilk defa.

Çiçek verdi sevdiğine,
Dedi ; İnsanlar bu günde değer verdiklerine çiçek verirlermiş dedi.
Dedi ve verdi.
Sonra çiçek kök saldı güzel anılara.

Çiçek aldı sevdiğinden.
Dedi ; İnsanlar bu günde herkesi severmiş dedi.
Dedi ve aldı çiçeği.
Sonra çiçek yol yaptı yeni yuvalara.

Çiçek gitti sevenden sevilene.
Gitti ; İnsanlar bu günde benden çok güzellik istiyorlarmış bakışıyla gitti.
Gitti ve geri dönmedi.
Sonra insan en güzel günde de çiçek en kötü günde de çiçek vermeye başladı başkalarına.

Seven öldü aynı romanlardaki gibi,
Öldü ; İnsanlar hep ölürmüş , her gün ölürmüş dercesine öldü.
Öldü ve karıştı başka bir çiçeğe.
Sonra ölü çiçek açtı.

Çiçek verdi sevdiğine,
Dedi ; İnsanlar bu günde değer verdiklerine çiçek verirlermiş dedi.
Dedi ve verdi
Sonra çiçek kök saldı güzel anılara.

Çiçek bütün yolu yine tepti , defalarca tepti.
Her verilen çiçek bir çiçek olarak geri geldi.
Sonra ben geldim.
Sonra sen geldin.

Evren açtı bir çiçek.
Sonra boru sesi : 'tiii'
Bir baktı çiçek,
Alevlerin içinde yine bir çiçek gün gibi açtı.

Açtı ve kapladı yıldızları ,
Sonra çağlaya sesi 'şşşş'
Bir baktı çiçek.
Suyun üzerinde yine bir çiçek güneş gibi battı.